Tag archieven: Madrid

Zelfportret | Albrecht Dürer | 1498

Heel graag wilde ik ook dit vroege portret van Dürer zien in het Prado in Madrid. Zelfportret is het tweede van de drie geschilderde zelfportretten van Albrecht Dürer en werd in 1498 in olieverf op houten paneel uitgevoerd, na zijn eerste reis naar Italië. Om deze drie werken , die ik je deze week heb laten zien, te kunnen bezichtigen in het “Prado” is toch nog best hard werken. Het museum is zo ontzettend groot dat het moeilijk zoeken is. De collectie omvat werken tot de 19e eeuw. Het heeft 5000 tekeningen, 2000 prenten, 1000 munten en medailles, en zo’n 2000 voorwerpen van toegepaste kunst. Er zijn ongeveer 700  beelden en dan zijn er nog meer dan 8000 schilderijen. Je loopt er snel wat verloren en overweldigd rond. Mocht je er toch graag heen willen, zoek dan van te voren uit wat je wilt zien en boek je kaartjes van te voren. Meer info; www.museodelprado.es

De tuin der lusten | Jheronimus Bosch | 1480-1490

In maart was ik dus in Madrid en natuurlijk stond ook het “Prado” op het programma, één van de grootste kunstmuseums ter wereld. Wat je daar natuurlijk moet zien is dit drieluik van Jheronimus Bosch. Het neemt een bijzondere plaats in binnen de Europese  kunstgeschiedenis vanwege zijn unieke laat-middeleeuwse beeldtaal. Over de precieze betekenis ervan zijn de meningen verdeeld. De meeste auteurs zijn het erover eens dat de schilder hier de  zondigheid van de mensheid aan de kaak stelt. Volgens de laatste inzichten zou het hier gaan om een ‘schijnparadijs’, waarin de mensheid zich waant in een situatie zoals die bestond voor de zondeval, zonder besef van gevaar en zonder kennis van goed en kwaad. Ook al heeft het de vorm van een triptiek, het is nooit bedoeld als altaarstuk. Denk niet: ik ga eens uitgebreid de details van dit schilderij bekijken in het Prado, want er staat altijd een kleine menigte voor, dus bekijk de details beter op internet…..wel jammer.

De koninklijke familie | Velázquez | 1656

In Madrid, in het “Prado” zag ik dit wereldberoemde schilderij van Velázquez. Hij was zeer ambitieus. Zijn familie was van adel en hij streefde ernaar om één van de beroemdste schilders van zijn land te worden. Op twintigjarige leeftijd reisde hij naar Madrid om hofschilder te worden van koning Filips de vierde. Dat lukte; hij werd aangenomen en hij werd al snel de meest favoriete hofschilder van de koning. Hij kreeg veel invloed aan het hof. Hij schilderde natuurlijk voornamelijk de koninklijke familie zoals dit, wel het meest beroemde schilderij van hem. Dit is een zeer raadselachtig schilderij. Wat we zien is op de voorgrond de dochter Margaretha van de koning. Ze wordt omringd door haar hofdames, een dwerg en een hond. In de spiegel achterin links worden de koning en koningin weerspiegeld. Dan staat daar een man op een trap? En links zie je Velázquez zelf aan het werk. Een merkwaardig geheel!

Guernica|Pablo Picasso|1937

Als je naar het museum Reina Sofia in Madrid gaat, ga je vooral om “Guernica” van Picasso te zien, het absolute topstuk van dit museum. Op 26 april 1937 verzamelden republikeinse troepen zich in het Baskische Guernica, in noord Spanje. Franco riep de hulp in van de nazi-Duitse Luftwaffe. Deze bombardeerden de stad en verwoestten daarbij het hele stadje. Na het bombardement schoten de nazi’s de burgers neer die probeerden te ontsnappen. Dit schilderij maakte Picasso twee weken later. Indrukwekkend! Heel erg de moeite waard om te zien, dus ben je in Madrid bezoek zeker dit museum. Het is verstandig om in drukke tijden je tickets van te voren online te reserveren. Meer info: www.museoreinasofia.es

Amsel ou Sagesse | Francis Picabia | 1930

Al wijdt het museum Reina Sofia zich vooral aan Spaanse kunst toch kwam ik ook dit werk van Francis Picabia tegen, een Frans kunstschilder die leefde van 1879 tot 1953.Hij wordt gezien als één der bedrijvigste wegbereiders van de moderne kunst, sinds het impressionisme, in het begin van de 20e eeuw. Picabia wisselde tijdens zijn loopbaan zeer vaak van stijl. Impressionistisch, fauvistisch en dadaïstisch, figuratief en abstract, er is bijna geen stijl die hij niet heeft beoefend. Picabia wordt vanwege de mengeling van stijlen, het ontbreken van een onderscheid tussen kunst en kitsch, en zijn hergebruik van bestaand materiaal wel opgevoerd als voorloper van de postmoderne kunstenaars.