Als kind maakte het prominent in de woonkamer aanwezige portret van haar in Auschwitz omgekomen grootmoeder grote indruk op Hella. Lientje was haar naam. Voor Hella was zij een raadsel. door de jaren heen zelfs van mythische omvang. ” Als kind was ik bang van een geschilderd portret aan de muur van de woonkamer. Met grote donkere ogen keek mijn omgekomen grootmoeder mij aan. De oorlog was onbespreekbaar en toch alom vertegenwoordigd in die portretten. Zodra wij iets over de oorlog vroegen, keek mijn moeder verdrietig naar haar moeders portret en zei niets meer. Bij ons thuis werd alles met de oorlog in verband gebracht. Ieder klein voorval kon uitlopen op een drama,” vertelt Hella. “Wie ziek was kon ieder moment doodgaan. De overdrijving was angstaanjagend”.