In maart was ik dus in Madrid en natuurlijk stond ook het “Prado” op het programma, één van de grootste kunstmuseums ter wereld. Wat je daar natuurlijk moet zien is dit drieluik van Jheronimus Bosch. Het neemt een bijzondere plaats in binnen de Europese  kunstgeschiedenis vanwege zijn unieke laat-middeleeuwse beeldtaal. Over de precieze betekenis ervan zijn de meningen verdeeld. De meeste auteurs zijn het erover eens dat de schilder hier de  zondigheid van de mensheid aan de kaak stelt. Volgens de laatste inzichten zou het hier gaan om een ‘schijnparadijs’, waarin de mensheid zich waant in een situatie zoals die bestond voor de zondeval, zonder besef van gevaar en zonder kennis van goed en kwaad. Ook al heeft het de vorm van een triptiek, het is nooit bedoeld als altaarstuk. Denk niet: ik ga eens uitgebreid de details van dit schilderij bekijken in het Prado, want er staat altijd een kleine menigte voor, dus bekijk de details beter op internet…..wel jammer.